English
Wietnam to państwo, które ma mnóstwo do zaoferowania pod względem turystycznym. Przepiękne plaże, malownicze góry, tętniące życiem miasta, przebogate historia i kultura. A do tego – fenomenalna kuchnia. Dzięki użyciu znikomych ilości olejów i tłuszczów oraz gigantycznych ilości warzyw i ziół, kuchnia wietnamska uważana jest za jedną z najzdrowszych kuchni świata. Charakterystycznymi składnikami dań są […]
1:30 – środek nocy. Przy prostym, drewnianym schronisku szykujemy się na wyprawę do krateru wulkanu Ijen. Drobny, ciemnoskóry przewodnik odziany w kurtkę przeciwwiatrową i kalosze wręcza nam maski z filtrami powietrza. Akcesoria z krajobrazu post-nuklearnego przyprawiają o lekką palpitację serca. Kierownik wyprawy próbuje ratować sytuację: – Nie ma, co się przejmować! To tylko na wypadek, […]
Maleńka górska wioska. Wąskie uliczki tylko gdzieniegdzie zaszczycone są plamą asfaltu. Reszta to żwir i piach. Przed urokliwymi i wiekowymi kamiennymi domkami soczyście zielenią się nagie krzaki kukurydz. Zaraz obok suszą się owoce poukładane w wysokie, schludne stosy. Przed kukurydzianym ogrodem – niski murek z piętrzących się jeden na drugim kamieni i głazików. W tle […]
– Gdzie pomarańcze? Szybciej! Już ich słychać! Są po drugiej stronie biura – między zastawionymi laptopami biurkami nerwowe poruszenie. – Masz? OK, dobrze. Połóż wyżej, tu na przepierzeniu. Inaczej nie zobaczy i nie obierze! – ostatnie polecenia, co do strategicznego położenia pomarańczy wydane. W samą porę. Oto przy ogłuszającym akompaniamencie bębnów i talerzy pojawia się […]
– Dwa! Dwa dolary za pudło ciastek! Dziesięć lizaków za pięćdziesiąt centów! – przekupień ze stoiska na skrzyżowaniu alejek przekrzykuje dziesiątki innych obok niego. – Suszone kałamarnice! Wędzone ryby! Pół darmo! – dołącza donośny głos, dochodzący z drugiego końca uliczki. Ciasne gromady ubranych w przeróżne odcienie czerwieni potencjalnych kupców otaczają stoiska. Ktoś bierze worki słodyczy. […]
Punkt dziewiętnasta. Pod pachą kosz pełen pomarańczy – symbolu dobrobytu i powodzenia. Pukamy do drzwi mieszkania w HDB – rządowym bloku mieszkalnym. Otwiera ubrana w czerwony strój Kasey. Z ciepłym uśmiechem zaprasza do środka. Między nogami plącze się mobilny dywan, zwany przez domowników psem. – To mój tata, to brat z narzeczoną, a to siostra […]
![[English below]
Trzydniowa Japonia w pigułce rozniosła nam głowy. Kilka lat później przeprowadziliśmy się do niej na sześć miesięcy. Kraj przez pół roku konsekwentnie i nieodwracalnie przepalał nam styki. Dlatego nie zdziwiliśmy się wcale, kiedy kilka lat później w Wołgogradzie po meczu Polska-Japonia kibice naszych rywali zabrali się za porządkowanie stadionowych trybun. Co kiedyś mogłoby wywołać uśmiech politowania i wymowny gest posuwisto-zwrotny palcem wskazującym w stronę czoła, dziś było tak oczywiste, że aż trzeba się było dołączyć. Wcale nas nie zdziwiło, że przed stadionem rzesze japońskich fanów gratulowało Polakom tak żarliwie, jakbyśmy wcale nie grali o pietruszkę. Przy tym wszyscy byli tak urzekająco szczęśliwi naszym… hmm… szczęściem, jakby sami właśnie wygrali puchar. Wymianom szalików, koszulek nie było końca. Andrzej wrócił chyba z trzema. W tym jedną vintage z rozgrywek w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. Co prawda juniorska, ale przynajmniej na jedno z nas pasuje.
-----
Three-day Japan, in a nutshell, blew our minds. A few years later, we moved in there for six months. The country has been consistently and irreversibly frying our brains for half a year. That's why we weren't at all surprised when, a few years later, in Volgograd, after the Poland-Japan match, our rivals' fans started cleaning up the stadium stands. What once might have caused a smile of pity and a back-and-forth gesture with the index finger towards the forehead was now so obvious that we had to join in. We were not at all surprised that in front of the stadium, crowds of Japanese fans congratulated the Poles as passionately as if we were not playing for honour at all. And everyone was so charmingly happy with our… hmm… victory as if they had just won the cup themselves. There was no end to the exchange of scarves and T-shirts. Andrzej came back with at least three, including one vintage from the 1990s. It's a junior size, but it fits at least one of us.](https://www.peryferie.com/wp-content/plugins/instagram-feed/img/placeholder.png)
Możliwość komentowania jest wyłączona.