ROZDZIAŁ 21 – JAZD, IRAN
Z Kaszan kierujemy się na zachód do trzeciego co do wielkości miasta Iranu – Isfahan. Za czasów dynastii Safawidów (1501-1736) Isfahan było stolicą Persji...
Menu
English- Kraje
Lip 21, 2019
Lip 14, 2019ROZDZIAŁ 16 – YANAR DAG, AZERBEJDŻAN
Cze 20, 2019ROZDZIAŁ 15 – BAKU, AZERBEJDŻAN
Lut 19, 2017Kawah Ijen – piękno z piekła rodem
Sty 20, 2020Prawdziwe oblicze Iranu
Wrz 1, 2019ROZDZIAŁ 21 – JAZD, IRAN
Sie 25, 2019ROZDZIAŁ 21 – KASZAN, IRAN
Sie 18, 2019ROZDZIAŁ 20 – SNOWBOARD W IRANIE
Kwi 9, 2017Legendy Nikko
Maj 15, 2019ROZDZIAŁ 13 – JEDWABNY SZLAK, KAZACHSTAN część I
Lut 2, 2019Rozdział 11 – Ałmaty, Kazachstan
Sty 11, 2019Rozdział 10 – Pawłodar, Kazachstan
Kwi 30, 2019ROZDZIAŁ 12 – BISZKEK, KIRGISTAN
Lis 1, 2018Dwie twarze Issyk-Kul
Gru 26, 2018Rozdział 9 – Ulgii, Mongolia
Lis 30, 2018Rozdział 8 – Kobdo, Mongolia
Lis 28, 2018Na Granicy Światów
Lis 25, 2018Rozdział 7 – Bajanchongor, Mongolia
Mar 26, 2017Życie w górach Nepalu – trekking przez Himalaje
Wrz 29, 2019Anioł stróż z kałasznikowem
Paź 25, 2018Duch Buriacji
Wrz 16, 2018Dwie Świątynie Posolska
Sie 21, 2018Rozdział 4 – Buriacja, Rosja
Sie 6, 2018Rozdział 3 – Krasnojarsk, Rosja
Kwi 19, 2018Thaipusam – sposób na znalezienie szczęścia
Kwi 27, 2017Najstarszy zakład fryzjerski w Singapurze
Mar 12, 2017Thaipusam – kiedy ciało staje się ofiarą
Gru 28, 2017Buddyzm pod wiszącą skałą
Maj 7, 2017Market rybny w Dżafna, Sri Lanka
Sty 30, 2018Tsunami
Paź 30, 2017Market Damnoen Saduak – zakupy na fali
Wrz 11, 2017Maeklong – tajski market z adrenaliną w tle
Mar 5, 2017Smakosza przewodnik po Wietnamie
Gru 1, 2016Barwne życie ulic Ho Chi Minh City
Podróż
ROZDZIAŁ 21 – KASZAN, IRAN
Z wizą do Indii w kieszeni wyjeżdżamy z Teheranu. Zanim jednak przekroczymy granicę miasta, zatrzymujemy się na cmentarzu chrześcijańskim Dulab. Wysoki,...
ROZDZIAŁ 20 – SNOWBOARD W IRANIE
Wraz z Nowym Rokiem poznajemy nowe miejsca. Z Teheranu ruszamy na północ do położonej w prowincji Gilan wioski Masuleh. Docieramy na miejsce już niemal w...
ROZDZIAŁ 19 – NOWY ROK, IRAN
Kolejne starcie w Centrum Obsługi Wniosków Wizowych przy Ambasadzie Indii w Teheranie jest ostre, ale wychodzimy z niego zwycięsko. Za tydzień mamy się...
ROZDZIAŁ 18 – TEHERAN, IRAN
Jako kobieta, pierwsze co muszę zrobić po wjeździe do Iranu, to zakryć chustą głowę. Iran jest Republiką Islamską, co oznacza, że kraj podlega oficjalnym...
![... W całej pracowitej przyrodzie tylko ludzie trwali bez ruchu.
Wędkarz w łódce po drugiej stronie jeziora zmienił się w konar z ramionami i wędką zastygłymi nad wodą.
W swoim domu kaszubski gospodarz Franciszek, do którego należy ziemia nad jeziorem, jeszcze nie odstygł z bezruchu snu. Otoczony domkami na dzierżawę, pełnymi snem letników, przekręca swoje osiemdziesiąt dziewięć lat na drugi bok. Gospodarki już nie ma. Już nie musi wcześnie wstawać.
Ale, kiedy się zbudzi, też będzie zajęty.
Najpierw sprawdzi obejście i swoje rzeźby: chłopków, co grają na organach i zagryzają fajki pod wąsami z szyszek, dwa białe zające, fliger, czyli samolot i działo ze szpuli po kablach i rury kanalizacyjnej. I wiatraki. Ten, co pokazuje czy bardzo dziś wietrznie – bardzo prosty, ale skuteczny, te wysokie z wnętrzem smukłych wieżyczek zdobionych kinkietami w kwiaty i ten jeden, jedyny, co zamiast czterech boków ma sześć.
Potem gospodarz podleje kwiaty. Tak jak obiecał żonie, kiedy szła na operację. Teraz od tygodnia dochodzi do siebie u córki. Już, już powinna wracać.
Wreszcie po śniadaniu siądzie do organów schowanych w szałerku. Zagra „Kaszubskie Jeziora”, a głos akordów, wzmocniony starym, ale sprawnym głośnikiem, poniesie się po jeziorze wprost do letników, co rozłożyli się na brzegu w kamperach.
Po koncercie pan Franciszek pójdzie do nich i za postój weźmie tyle, co na flaszkę. Bo tyle, co na piwo, to trochę za mało. Potem rozsiądzie się w jednym z letniskowych krzeseł i będzie młodym opowiadał jak to na Kaszubach się żyło i żyje.
Opowie, jak to za ojców było, kiedy przed wojną Niemiec rządził wioskami, a podatki były wysokie. A potem, we wojnie, jak chodził po domach z listą i trzeba było zdać plony, trzodę, ale tylko tyle, ile gospodarz mógł. I za to miał jeszcze płacone! Tak było we wojnie.
I pozwolenia były na ubój świniaka. Ale jak kto oszukał, to od razu – szu! – brali do Sztutowa! Chłop już nie wracał. A jak wiedzieli, że oszust? Ha! Brali mięso do weterynarza i ten pieczątki stawiał. Na każdym kawałeczku. A jak pieczątki nie było, to znaczy, że ubił drugie zwierzę. Kiedyś jeden nawet za owcę poszedł...
[Cała historia pod linkiem w bio]](https://www.peryferie.com/wp-content/plugins/instagram-feed/img/placeholder.png)