polski
About 500m from the southern tip of the main island of Singapore lies its smaller neighbour – Sentosa. These five square kilometres are the national playground of Singapore. Locals call it ‘The State of Fun’. The island is divided into five main parts: north-western ‘Sentosa Cove’, northern ‘Resort World Sentosa’, central ‘Imbiah Lookout’, eastern ‘Siloso […]
At random, we enter the nearest restaurant Harper’s Restaurant & Lounge and sit at a table right next to the huge open windows. On one side, there is a stunning view of a river bank and the old town. On the other – greens of the nearby grove. Below, runs a river cooling us with […]
We beat about narrow alleys, between low shop houses and freshly painted modern blocks of flats. Large palm leaves shade neatly kept lawns. Backs of the buildings are adorned with nice-looking spiral staircases. Mouthwatering scents coming from opened kitchen windows fill the air. A huge painted peacock and goatling peek from the murals. In one […]
A passing downpour fills the air with a scent of steaming soil. Inescapable humidity is intensified by large-leafed tropical trees and fan-shaped palms. Under a bridge, through the forest floor, flits a small, brownish animal. Black, beady eyes watch cameras and hidden behind them, people. Small, mouse-like nose sniffs the air. Thin, deer legs carry […]
A tiny booth – one of the many similarly looking. A kitchen and storage at the same time. Its supreme king – bent by time small grandpa – skillfully shifts between metal shelves full of bowls and cups. Sunburnt hands, covered with creases of wrinkles, briskly toss fish cakes sizzling on a grill grid. From beneath […]
A two-storeyed, angular building with grey walls, stained with mould and mildew. Sandwiched between other, similarly begrimed by torrential rains of the monsoon season, a sizzling sun of the dry period, and fumes of everyday heavy traffic. The first-floor windows extend to a view of thick black electric cables running through the entire length of the […]
![... W całej pracowitej przyrodzie tylko ludzie trwali bez ruchu.
Wędkarz w łódce po drugiej stronie jeziora zmienił się w konar z ramionami i wędką zastygłymi nad wodą.
W swoim domu kaszubski gospodarz Franciszek, do którego należy ziemia nad jeziorem, jeszcze nie odstygł z bezruchu snu. Otoczony domkami na dzierżawę, pełnymi snem letników, przekręca swoje osiemdziesiąt dziewięć lat na drugi bok. Gospodarki już nie ma. Już nie musi wcześnie wstawać.
Ale, kiedy się zbudzi, też będzie zajęty.
Najpierw sprawdzi obejście i swoje rzeźby: chłopków, co grają na organach i zagryzają fajki pod wąsami z szyszek, dwa białe zające, fliger, czyli samolot i działo ze szpuli po kablach i rury kanalizacyjnej. I wiatraki. Ten, co pokazuje czy bardzo dziś wietrznie – bardzo prosty, ale skuteczny, te wysokie z wnętrzem smukłych wieżyczek zdobionych kinkietami w kwiaty i ten jeden, jedyny, co zamiast czterech boków ma sześć.
Potem gospodarz podleje kwiaty. Tak jak obiecał żonie, kiedy szła na operację. Teraz od tygodnia dochodzi do siebie u córki. Już, już powinna wracać.
Wreszcie po śniadaniu siądzie do organów schowanych w szałerku. Zagra „Kaszubskie Jeziora”, a głos akordów, wzmocniony starym, ale sprawnym głośnikiem, poniesie się po jeziorze wprost do letników, co rozłożyli się na brzegu w kamperach.
Po koncercie pan Franciszek pójdzie do nich i za postój weźmie tyle, co na flaszkę. Bo tyle, co na piwo, to trochę za mało. Potem rozsiądzie się w jednym z letniskowych krzeseł i będzie młodym opowiadał jak to na Kaszubach się żyło i żyje.
Opowie, jak to za ojców było, kiedy przed wojną Niemiec rządził wioskami, a podatki były wysokie. A potem, we wojnie, jak chodził po domach z listą i trzeba było zdać plony, trzodę, ale tylko tyle, ile gospodarz mógł. I za to miał jeszcze płacone! Tak było we wojnie.
I pozwolenia były na ubój świniaka. Ale jak kto oszukał, to od razu – szu! – brali do Sztutowa! Chłop już nie wracał. A jak wiedzieli, że oszust? Ha! Brali mięso do weterynarza i ten pieczątki stawiał. Na każdym kawałeczku. A jak pieczątki nie było, to znaczy, że ubił drugie zwierzę. Kiedyś jeden nawet za owcę poszedł...
[Cała historia pod linkiem w bio]](https://www.peryferie.com/wp-content/plugins/instagram-feed/img/placeholder.png)
Comments are closed.