India

peryferiemag

Karetką Dookoła Świata
Around the World in the Ambulance
From Poland to Alaska
📍 Yoga for elder people in Kathmandu 👇

[🇬🇧English in the comments] UWAGA ROCZNICA!

[🇬🇧English in the comments]
UWAGA ROCZNICA!
3 LATA W KARETCE!

Dziś mijają trzy lata, odkąd wywróciliśmy nasze życie do góry nogami.

Odwróciliśmy się plecami do korporacyjnego życia i stabilnego bezpieczeństwa Singapuru, który był naszym domem przez ponad siedem lat.

W zamian za to wcisnęliśmy całe nasze jestestwo i tyle ile się zmieściło dobytku w starą karetkę przerobioną na kampera.

I jak podsumować te 1096 dni?

Dokładnie tak, jak powyższe zdjęcie.

Na własne życzenie wjechaliśmy w sam środek burzy. Z piorunami na prawo i lewo. Z purpurowo-sinym niebem. Wiszącym nad głową ołowiem ulewy.

Wiele dni przepełnionych było nerwami. Przemęczeniem. Łzami frustracji i bezsilnej wściekłości. Czasami w oczy zajrzał strach. Raz w postaci wymierzonego w twarze karabinu irańskiej żandarmerii…

Wielokrotnie miotaliśmy się na oślep w sytuacjach na pozór bez wyjścia. Wielokrotnie na skraju załamania pod ciężarem pędu, pracy, przystosowywania się wciąż na nowo do rzeczywistości zmieniającej się wraz z krajobrazem za oknem karetki.

Wielokrotnie zadawaliśmy sobie pytanie: Po co to wszystko? Czy warto?

Warto. Zawsze i na zawsze.

Warto, bo zawsze i nieodzownie na niebie zachmurzonym problemami (tymi rzeczywistymi, albo istniejącymi tylko w naszych głowach) pojawia się tęcza.

Tęcza przyjaźni, które zmieniły nasze życie na zawsze. Wydarzeń, z których do dziś się śmiejemy, nad którymi się rozrzewniamy, wciąż i wciąż wspominamy. Miejsc, w najdalszych zakątkach globu, które stały się naszym domem.

Tęcza najpiękniejszej lekcji, jakiej trzy lata w podróży nas nauczyły – podążaj za tym, co kochasz. Tu i teraz. Nie czekaj. Nie bój się burzy…

Bez niej nie byłoby tęczy.

#aroundtheworld #prtugal #portugalia #podrozdookolaswiata #vanliferpl #vanlife #vanlifepolska #vanlifepoland #roadtrip #vanlifer #vanlifeculture #ontheroad #campervan

“When they're finally done, I'm taking you to di

“When they're finally done, I'm taking you to dinner," says Rahul. A charming man with the warmest smile ever. He's been sitting with us for three hours now in the garage. All the while making sure that the mechanics do not miss out on anything.

We started chatting a few weeks ago on one of the overland travel groups. Only now – on a hot April day – we are meeting for the first time in person. In real life, Rahul is even friendlier than online. After the dinner feast, he takes us to his home. He talks about his motorcycle adventures - especially the journey from India to Malaysia. Rahul has many more plans in the pipeline. This time in a colossal truck-campervan he is currently building. He dreams of travelling through all 50 states of the USA.

"But first, the wife and daughter have to agree", he jokes, but only partially. It is evident that the opinion of the women of his life is the most important.

Rahul runs a wedding parlour. He allows us to leave our homebulance here when we fly to Singapore for a month. He sends us photos every week. On one of them, we see a bunch of people washing and cleaning our homebulance to the highest gloss.

When we return, we stay with Rahul for a few more days. He takes care of us incessantly. He helps to prepare the homebulance for further travels - organises mechanics, car windows dimming and whatever we possibly need. Every day he shows up with new Indian dishes. Every day he graces us with his joyful company and stories from his travels and the life on the road he loved the most.

We parted ways in May 2019, but we were in always in touch. We regularly get photos and reports on the construction of the truck-campervan. The progress is impressive. Rahul will be able to start the new journey any minute now. He would if it wasn't for the pandemic. A pandemic that mercilessly ends travels and Rahul's life.

Rahul Gavand passed away on May 16th, 2021.

Enormous shock and grief are softened only by the knowledge that Rahul can travel now for the eternity.

Rest in peace and see you down the road, brother…

[🇵🇱POLSKA WERSJA W KOMENTARZACH] "It is 'Ro

[🇵🇱POLSKA WERSJA W KOMENTARZACH]

"It is 'Romeo and Juliet'. Bitter-sour ripening cheese - manly like Romeo and marmalade made of marmelo - sweet like Juliet."

Laughter echoes over the long table marked here and there with golden specks of the sun piercing through leaves of the vine. Laughter hearty and contagious. After a while, the whole courtyard, hidden in the blissful shade of grapevines, sounds with it. Even dogs tired of the heat set their tails in motion.

Only minutes ago, the same people – family and friends – were working in the heat of the sun. Hands armed with sharp scissors cut the heavy, emerald-golden bunches of Alvarinho - the world-famous jewels of grapes from the Monção-Melgaço region.

Sweat flooded the eyes. The merciless rays of the sun scorched every each of the skin. The backs ached from long hours of work.

The afternoon washed away fatigue and toil. They dissolved in joyful closeness. They were drowned out by delight, over the mouth-watering dishes steaming on the table; by the buzz of conversations and rascal jokes; by the burst of the wine bottle cork, fancifully cut with a knife and by the clink of wine glasses raised in toasts.

They disappeared between handshakes, pecks on the cheeks and hearty slaps on the back - "great work!".

Work that will start again at dawn tomorrow. Again, it will break backs and flood still sleepy eyes with sweat. The work that won't stop for many, many weeks. And which, along with exhaustion, brings the happiness of keeping the tradition alive.

The tradition of human life led to the rhythm set by nature. The tradition of sharing the hardships of work and the joys of rest. The multi-generational tradition of creating a unique wine taste - as sharp as the toil and as sweet as the friendship. As the family.

#portugal #portugalia #moncaoemelgaco #alvarinho #wine #wino #grapes #winogrona #winobranie #grapeharvest

[🇬🇧ENGLISH IN COMMENTS] Obudził nas wybuch

[🇬🇧ENGLISH IN COMMENTS]
Obudził nas wybuch gazu. Potworny huk zaraz za ścianą karetki. Wyjrzeliśmy przestraszeni. Zamiast zgliszczy i zniszczenia zobaczyliśmy potężną, kolorową czaszę startującego balonu.

- Ni hao! – z masywnego kosza podczepionego pod balon, dobiegło nas chińskie powitanie.

Wkrótce powietrzny pojazd zmienił się w maleńką kropkę zawieszoną nad horyzontem. Dołączył do dziesiątek jemu podobnych. Malutkich, gruszkowatych punkcików, jeszcze bezbarwnych czernią na tle nieba, czekającego na wschód słońca.

Chwilę później wszystko zaczęło nabierać kolorów. Zapieczone piaskowce Kapadocji nasiąkały złotem i pomarańczem. Zza ciemnej, nieregularnej linii horyzontu podnosiła się powoli jeszcze jedna czasza. Balon wschodzącego słońca dostojnie wzbijał się do lotu.

Usiedliśmy na klifie. Dziesiątki metrów pod naszymi stopami kolejne balony gotowały się do startu. Nad głowami unosiły się inne. Patrzyliśmy zahipnotyzowani, zaczarowani napowietrznym baletem. Zwieszeni między żywiołami – ze stopami w czerwonej ziemi Kapadocji, z głową w jej złotych chmurach.

#kapadocja #cappadocia #turcja #turkey #balloons #balony #yourshotphotographer #natgeoyourshot

[🇵🇱 POLSKI W KOMENTARZACH] Today is our Port

[🇵🇱 POLSKI W KOMENTARZACH]
Today is our Portuguese anniversary!
Exactly a year ago - on 17/12/2019 - on a rainy and extremely dark evening, we drove into Portugal.
We were supposed to stay here for a short while only. Just to prepare the homebulance - and ourselves – for the travel across Africa.
The planned three months turned into twelve.
Over the past 366 days, we have been eating dishes that are typical for every corner of Portugal. We can almost list all of the 1000 bacalhau recipes. Masterfully - and with innate modesty - we can cook caldo verde, bacalhau à brás and francesinha. We are able to tell waiters where, in their own restaurant - with the cupboard-and-the-first-shelf-from-the-bottom accuracy - they will find Piri-Piri sauce. We eat 'Romeo and Juliet' without fear of committing an act of cannibalism. And, instead of blood, in our veins flow bagaço, aguardente, port wine and vinho verde.
We even participated in the creation of the 2020 vintage of the latter, collecting in the scorching sun the unique alvarinho grapes, characteristic to the Monção and Melgaço subregion.
With the cat food, we fed substantial numbers of Portuguese stray (occasionally also not-so-stray) birds, cats and dogs, including the bunch of gentle giants - Castro Laboreiro dogs. We met two colonies of bats that live behind the bookshelves of the beautiful Baroque Biblioteca Joanina in Coimbra.
In the scorching sun and torrent rain, we walked across national parks with ancient tumulus, 'Jurassic beaches' with imprints of prehistoric plants, animals and other unidentified objects; with summer (branda) and winter (inverneira) pastoral villages.

#portugal #portugalia

Capela do Senhor da Pedra - Miramar #portugal #po

Capela do Senhor da Pedra - Miramar

#portugal #portugalia #miramar #vilanovadegaia #chapelofthelordofthestone #capeladosenhordapedra #yourshotphotographer

More... Follow on Instagram