Piętrowy, kanciasty budynek z szarymi, poznaczonymi naciekami ścianami. Wciśnięty pomiędzy inne, podobnie umorusane codziennością: ulewnymi deszczami pory monsunowej, skwierczącym słońcem pory suchej, spalinami ulicznego ruchu o wariackim natężeniu.

Z okien pierwszego piętra widok na ciągnące się przez całą długość ulicy, grube sploty kabli elektrycznych. Jaskrawy kolorami szyldów reklamowych parter wrze życiem.

– Co dziś będzie? – zagaduje drobna kobietka. Z westchnieniem ulgi zdejmuje z ramion dwa, połączone bambusowym kijem kosze po brzegi wypełnione owocami.

– Jak zwykle. Pani da mi jabłka, pitaje i liczi – odpowiada właścicielka przyulicznej wypożyczalni skuterów. Przerywając zamaszyste obmiatanie parkingu dla pojazdów, sięga do stojącego obok pojemnika z wodą i podaje napełniony, plastykowy kubeczek przekupce.

– Dziękuję. Upał dziś znowu niemożliwy – handlarka przyjmuje z wdzięcznością chłodny płyn i poprawiając na głowie utkany z trzciny, stożkowy kapelutek pyta – A co, męża dziś nie ma?

– A jest, jest. O tam, w cieniu – odpowiada kobieta, wskazując na rząd skuterów za jej plecami. W zacienionym kącie, wyciągnięty jak długi przez siedziska trzech pojazdów, snem sprawiedliwych śpi właściciel biznesu. Elegancka, biała koszula, czarne spodnie w kant – gotowy w każdej chwili ubić interes. Nawet przez sen.

Obok, na prowizorycznym, maleńkim, przenośnym grillu straganiarz smaży mięso. Zapach opiekanych kurczaków i rozgrzanego sosu sojowego unosi się w powietrzu. Na rogu – wózko-stoisko z napojami wysoko i niskoprocentowymi. Pod jego rozłożystym parasolem klienci targują się z przekupniami. Przy mobilnym kiosku z papierosami grupka lokalnych mężczyzn zaśmiewa się do rozpuku. Obserwują młodego turystę i jego obiekt fotograficzny – właściciela stoiska błogo pochrapującego pod schronieniem z trzcinowego kapelusza.

Nagły huk na ulicy odwraca ich uwagę. Na środku jezdni leży skuter i jego bagaż – pozwiązywany sznurkami stos tekturowych pudeł. Jakby nigdy nic, kierowca podnosi się, otrzepuje i poprawia lekko przekrzywiony kask. Obserwatorzy zajścia nonszalancko, nie spiesząc się, wstępują w nieprzerywający swojego ciągu ruch uliczny. Samochody i niezliczone ilości skuterów magicznie omijają ich niczym otoczonych niewidzialnym polem magnetycznym.

– Stoi? Nie przewróci się?

– Nie, nie. Teraz nie. Stopka zabezpieczona.

– Dobra, to ładujemy. Raz, dwa, trzyyyyy.

– Ciągnij do siebie. Do siebie!

– No, zrobione. Wszystkie są?

– Tak, tak – wszystkie 15 kartonów. Wielkie dzięki! Jadę właśnie ramę od łóżka odebrać, a to muszę po drodze do klienta odstawić.

Rozchodzących się mężczyzn mija skuter z przyglądającą się zajściu rodziną. Stojący na podnóżku przed tatą-kierowcą pięcioletni szkrab z wrażenia otwiera buzię. Z tyłu, mama stara się utrzymać na miejscu dwójkę najmłodszych latorośli, które zaciekawienie podrywa z jej bezpiecznych objęć.