Market Damnoen Saduak – zakupy na fali
Schowany pod plecionym, wiklinowym kapeluszem mężczyzna, długą warząchwią zamaszyście miesza zawartość aluminiowego...
Lego-kontenery piętrzą się w miniaturze portu. Po pajęczynach mini-dróg śmigają mini-samochody. Czerwone dachy mini-shophouseów mienią się pomiędzy zielonymi koronami mini-drzew. Sokolim wzrokiem wypatrujemy znajome kąty.
Jest „Kiosk”. Nasza weekendowa oaza relaksu i dobrego piwa maleńkimi konturami odcina się od otaczających ją nici wąskich uliczek i parkingu wielkości paznokcia. Z perspektywy lotu ptaka, na 150 metrach, wygląda jeszcze bardziej uroczo niż zwykle.
Gdzie nie sięgnąć wzrokiem, mniej wyniosłe niż zazwyczaj kilkudziesięcio piętrowe wieżowce sąsiadują z placykami budowy, błyskającymi łysiną pustej, czerwono-gliniastej przestrzeni. Ludzie-mrówki spieszą na kolację w food courtach mrowisk. Linie niedzielnych deptaków pulsują kolorowymi plamami ulicznych przedstawień. Dźwięk – tylko ten pozostaje donośny.
Podziwiamy ognisto-czerwone pręgi zachodzącego słońca, przecinające ciemnoniebieski bezkres wieczornego nieba. W hipnotyzujących zawodach barw, konkurują z nimi czernie i srebrzyste szarości chmur nadciągającej z północy burzy. Bryza na dachu urbanistycznego świata robi się coraz bardziej rześka. Rozwichrzonymi włosami daje znać, że czas się ewakuować. Pięćdziesiąt pięter niżej dołączamy do ludzi-mrówek, szukających schronienia przed pierwszymi kroplami deszczu.
The Pinnacle@Duxton – niezwykły taras obserwacyjny
The Pinnacle@Duxton – gigantyczny kompleks rządowych bloków mieszkalnych (HDB), składający się z siedmiu ponad 150-metrowych wież, połączonych dwoma mostami o długości 500m każdy. Most na 26tym piętrze przeznaczony jest jedynie dla mieszkańców kompleksu, podczas gdy most na piętrze 50tym jest dostępny dla wszystkich. Rozciąga się z niego fenomenalny widok na Singapur i okolice (przy sprzyjającej pogodzie na Indonezję). Dodatkowo, most podzielony jest na sekcje tematyczne z ogrodem wypoczynkowym w każdej. I tak mamy na przykład: „plażę” z imitacją piaszczystego brzegu morskiego i leżakami, „skały” z mini-ścianką wspinaczkową, „romantyczny zakątek” z okoloną urokliwym zagajnikiem zaciszną altanką, itd. Imponujące pół kilometra długości konstrukcji czyni z niej najdłuższy na świecie „podniebny ogród” (sky garden).
Budynek mieści w sobie kolosalną liczbę 1848 mieszkań. Do użytku rezydentów dostępne są umieszczone w granicach kompleksu jadłodajnie (food court), przedszkole i obiekty rekreacyjno-sportowe jak boisko do koszykówki czy sekcje ze sprzętem do ćwiczeń fizycznych.
Osobliwa architektura budynku przyniosła mu wiele nagród w konkursach lokalnych i światowych. Do konkursu na projekt The Pinnacle@Duxton przystąpiło w 2001r. ponad 200 firm z 32 krajów. Jego zwycięzcą została lokalna firma ARC Studio Architecture + Urbanism. Proces budowy kolosa według planu ARC trwał 4 lata i zakończył się w 2009r.
The Pinnacle@Duxton jest ikoną nie tylko architektoniczną, ale i historyczną. Miejsce jego położenia jest, bowiem tym samym miejscem, w którym w 1963r. stanęły dwa pierwsze budynki HDB – wtedy tylko 10-piętrowe.
Sprawdź zanim wyjedziesz
Najlepszym czasem na wizytę w podniebnym ogrodzie The Pinnacle jest „błękitna godzina” (od 18:30 do zapadnięcia zmroku). W czasie jej trwania można podziwiać fantastycznie barwną przemianę lazurowego nieba dziennego w ciemny granat wieczoru, a potem czerń nocy. Całość okraszona jest dodatkowo fenomenalną paletą kolorów zachodzącego słońca. Mimo sprzyjających okoliczności – fantastyczne widoki, urokliwe miejsca odpoczynku, zielone zakątki – nie można na most wnosić ani jedzenia, ani napoi. Regulacje wykluczają również palenie papierosów i wprowadzanie zwierząt.
Zdecydowanie unikać należy wizyt w czasie burz – jak spektakularne, tak niebezpieczne. Szczególnie na otwartej przestrzeni, 150 metrów nad ziemią.
1 Cantonment Rd, 080001 Singapur
Najbliższe stacje MRT (singapurskiego metra): Tanjong Pagar i Outram Park. Z obu trzeba się przejść około 10 minut, aby dotrzeć na miejsce przeznaczenia. Pod sam budynek natomiast dowiozą autobusy: 167, 196 i 75.
Codziennie w godzinach 09:00 – 21:00.
Most może być zamknięty w czasie świąt i imprez okolicznościowych na nim organizowanych. Trzeba również mieć na uwadze dzienny limit zwiedzających – 200 osób. Niestety biletów/miejscówek nie można rezerwować z wyprzedzeniem.
5SGD/11.5PLN/4USD
Opłata za wstęp tylko przy użyciu karty EzLink, obsługującej całą komunikację miejską w Singapurze. Maszyna do płatności znajduje się na parterze bloku 1G.
Na sky garden można dostać się windą każdego bloku i każdy blok posiada bramkę wstępu. Odblokowuje się ją tą samą kartą EzLink, którą dokonywało się płatności. Pobyt na moście nie ma limitu czasowego, aczkolwiek trzeba pamiętać, że wejść należy w ciągu godziny od dokonania opłaty. Po tym czasie płatność przedawnia się.
Najlepszym czasem na wizytę w podniebnym ogrodzie The Pinnacle jest „błękitna godzina” (od 18:30 do zapadnięcia zmroku). W czasie jej trwania można podziwiać fantastycznie barwną przemianę lazurowego nieba dziennego w ciemny granat wieczoru, a potem czerń nocy. Całość okraszona jest dodatkowo fenomenalną paletą kolorów zachodzącego słońca. Mimo sprzyjających okoliczności – fantastyczne widoki, urokliwe miejsca odpoczynku, zielone zakątki – nie można na most wnosić ani jedzenia, ani napoi. Regulacje wykluczają również palenie papierosów i wprowadzanie zwierząt.
Zdecydowanie unikać należy wizyt w czasie burz – jak spektakularne, tak niebezpieczne. Szczególnie na otwartej przestrzeni, 150 metrów nad ziemią.
1 Cantonment Rd, 080001 Singapur
Najbliższe stacje MRT (singapurskiego metra): Tanjong Pagar i Outram Park. Z obu trzeba się przejść około 10 minut, aby dotrzeć na miejsce przeznaczenia. Pod sam budynek natomiast dowiozą autobusy: 167, 196 i 75.
Codziennie w godzinach 09:00 – 21:00.
Most może być zamknięty w czasie świąt i imprez okolicznościowych na nim organizowanych. Trzeba również mieć na uwadze dzienny limit zwiedzających – 200 osób. Niestety biletów/miejscówek nie można rezerwować z wyprzedzeniem.
5SGD/11.5PLN/4USD
Opłata za wstęp tylko przy użyciu karty EzLink, obsługującej całą komunikację miejską w Singapurze. Maszyna do płatności znajduje się na parterze bloku 1G.
Na sky garden można dostać się windą każdego bloku i każdy blok posiada bramkę wstępu. Odblokowuje się ją tą samą kartą EzLink, którą dokonywało się płatności. Pobyt na moście nie ma limitu czasowego, aczkolwiek trzeba pamiętać, że wejść należy w ciągu godziny od dokonania opłaty. Po tym czasie płatność przedawnia się.
![[English below]
Trzydniowa Japonia w pigułce rozniosła nam głowy. Kilka lat później przeprowadziliśmy się do niej na sześć miesięcy. Kraj przez pół roku konsekwentnie i nieodwracalnie przepalał nam styki. Dlatego nie zdziwiliśmy się wcale, kiedy kilka lat później w Wołgogradzie po meczu Polska-Japonia kibice naszych rywali zabrali się za porządkowanie stadionowych trybun. Co kiedyś mogłoby wywołać uśmiech politowania i wymowny gest posuwisto-zwrotny palcem wskazującym w stronę czoła, dziś było tak oczywiste, że aż trzeba się było dołączyć. Wcale nas nie zdziwiło, że przed stadionem rzesze japońskich fanów gratulowało Polakom tak żarliwie, jakbyśmy wcale nie grali o pietruszkę. Przy tym wszyscy byli tak urzekająco szczęśliwi naszym… hmm… szczęściem, jakby sami właśnie wygrali puchar. Wymianom szalików, koszulek nie było końca. Andrzej wrócił chyba z trzema. W tym jedną vintage z rozgrywek w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. Co prawda juniorska, ale przynajmniej na jedno z nas pasuje.
-----
Three-day Japan, in a nutshell, blew our minds. A few years later, we moved in there for six months. The country has been consistently and irreversibly frying our brains for half a year. That's why we weren't at all surprised when, a few years later, in Volgograd, after the Poland-Japan match, our rivals' fans started cleaning up the stadium stands. What once might have caused a smile of pity and a back-and-forth gesture with the index finger towards the forehead was now so obvious that we had to join in. We were not at all surprised that in front of the stadium, crowds of Japanese fans congratulated the Poles as passionately as if we were not playing for honour at all. And everyone was so charmingly happy with our… hmm… victory as if they had just won the cup themselves. There was no end to the exchange of scarves and T-shirts. Andrzej came back with at least three, including one vintage from the 1990s. It's a junior size, but it fits at least one of us.](https://www.peryferie.com/wp-content/plugins/instagram-feed/img/placeholder.png)