Spotkanie czasu i przestrzeni
Stres związany z pracą nie odstępował Sébastiana na krok. A raczej z samym systemem, bo w tym, co robił, Sébastian...
Menu
English- Kraje
Lip 21, 2019
Lip 14, 2019ROZDZIAŁ 16 – YANAR DAG, AZERBEJDŻAN
Cze 20, 2019ROZDZIAŁ 15 – BAKU, AZERBEJDŻAN
Lut 19, 2017Kawah Ijen – piękno z piekła rodem
Sty 20, 2020Prawdziwe oblicze Iranu
Wrz 1, 2019ROZDZIAŁ 21 – JAZD, IRAN
Sie 25, 2019ROZDZIAŁ 21 – KASZAN, IRAN
Sie 18, 2019ROZDZIAŁ 20 – SNOWBOARD W IRANIE
Kwi 9, 2017Legendy Nikko
Maj 15, 2019ROZDZIAŁ 13 – JEDWABNY SZLAK, KAZACHSTAN część I
Lut 2, 2019Rozdział 11 – Ałmaty, Kazachstan
Sty 11, 2019Rozdział 10 – Pawłodar, Kazachstan
Kwi 30, 2019ROZDZIAŁ 12 – BISZKEK, KIRGISTAN
Lis 1, 2018Dwie twarze Issyk-Kul
Gru 26, 2018Rozdział 9 – Ulgii, Mongolia
Lis 30, 2018Rozdział 8 – Kobdo, Mongolia
Lis 28, 2018Na Granicy Światów
Lis 25, 2018Rozdział 7 – Bajanchongor, Mongolia
Mar 26, 2017Życie w górach Nepalu – trekking przez Himalaje
Wrz 29, 2019Anioł stróż z kałasznikowem
Paź 25, 2018Duch Buriacji
Wrz 16, 2018Dwie Świątynie Posolska
Sie 21, 2018Rozdział 4 – Buriacja, Rosja
Sie 6, 2018Rozdział 3 – Krasnojarsk, Rosja
Kwi 19, 2018Thaipusam – sposób na znalezienie szczęścia
Kwi 27, 2017Najstarszy zakład fryzjerski w Singapurze
Mar 12, 2017Thaipusam – kiedy ciało staje się ofiarą
Gru 28, 2017Buddyzm pod wiszącą skałą
Maj 7, 2017Market rybny w Dżafna, Sri Lanka
Sty 30, 2018Tsunami
Paź 30, 2017Market Damnoen Saduak – zakupy na fali
Wrz 11, 2017Maeklong – tajski market z adrenaliną w tle
Mar 5, 2017Smakosza przewodnik po Wietnamie
Gru 1, 2016Barwne życie ulic Ho Chi Minh City
Wpisy Autora
Prawdziwe oblicze Iranu
– Wysiadać! – wrzeszczy, szarpiąc za klamkę samochodu. – Wysiadać! – wykrzykuje wciąż i wciąż jedyne angielskie...
Anioł stróż z kałasznikowem
Długi, zalany zimnym światłem świetlówek korytarz. Siedzimy na metalowych, przytwierdzonych do ścian krzesłach. Raz...
ROZDZIAŁ 21 – JAZD, IRAN
Z Kaszan kierujemy się na zachód do trzeciego co do wielkości miasta Iranu – Isfahan. Za czasów dynastii Safawidów...
ROZDZIAŁ 21 – KASZAN, IRAN
Z wizą do Indii w kieszeni wyjeżdżamy z Teheranu. Zanim jednak przekroczymy granicę miasta, zatrzymujemy się na...
ROZDZIAŁ 20 – SNOWBOARD W IRANIE
Wraz z Nowym Rokiem poznajemy nowe miejsca. Z Teheranu ruszamy na północ do położonej w prowincji Gilan wioski...
ROZDZIAŁ 19 – NOWY ROK, IRAN
Kolejne starcie w Centrum Obsługi Wniosków Wizowych przy Ambasadzie Indii w Teheranie jest ostre, ale wychodzimy z...
ROZDZIAŁ 18 – TEHERAN, IRAN
Jako kobieta, pierwsze co muszę zrobić po wjeździe do Iranu, to zakryć chustą głowę. Iran jest Republiką Islamską,...
ROZDZIAŁ 17 – GANDŻA I SZEKI, AZERBEJDŻAN
Pierwsza dłuższa podróż poza okolice Baku niesie nas poprzez złoto-rude stepy. Więcej niż uśpionej zimą,...
![[English below]
Trzydniowa Japonia w pigułce rozniosła nam głowy. Kilka lat później przeprowadziliśmy się do niej na sześć miesięcy. Kraj przez pół roku konsekwentnie i nieodwracalnie przepalał nam styki. Dlatego nie zdziwiliśmy się wcale, kiedy kilka lat później w Wołgogradzie po meczu Polska-Japonia kibice naszych rywali zabrali się za porządkowanie stadionowych trybun. Co kiedyś mogłoby wywołać uśmiech politowania i wymowny gest posuwisto-zwrotny palcem wskazującym w stronę czoła, dziś było tak oczywiste, że aż trzeba się było dołączyć. Wcale nas nie zdziwiło, że przed stadionem rzesze japońskich fanów gratulowało Polakom tak żarliwie, jakbyśmy wcale nie grali o pietruszkę. Przy tym wszyscy byli tak urzekająco szczęśliwi naszym… hmm… szczęściem, jakby sami właśnie wygrali puchar. Wymianom szalików, koszulek nie było końca. Andrzej wrócił chyba z trzema. W tym jedną vintage z rozgrywek w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. Co prawda juniorska, ale przynajmniej na jedno z nas pasuje.
-----
Three-day Japan, in a nutshell, blew our minds. A few years later, we moved in there for six months. The country has been consistently and irreversibly frying our brains for half a year. That's why we weren't at all surprised when, a few years later, in Volgograd, after the Poland-Japan match, our rivals' fans started cleaning up the stadium stands. What once might have caused a smile of pity and a back-and-forth gesture with the index finger towards the forehead was now so obvious that we had to join in. We were not at all surprised that in front of the stadium, crowds of Japanese fans congratulated the Poles as passionately as if we were not playing for honour at all. And everyone was so charmingly happy with our… hmm… victory as if they had just won the cup themselves. There was no end to the exchange of scarves and T-shirts. Andrzej came back with at least three, including one vintage from the 1990s. It's a junior size, but it fits at least one of us.](https://www.peryferie.com/wp-content/plugins/instagram-feed/img/placeholder.png)